Kliknij tutaj --> 🏐 pierzga jak długo można przechowywać

Pierzga w miodzie może być jedzona jako gotowy produkt, rozsmarowywana na pieczywie, dodawana do wody czy dowolnych innych napojów, których temperatura nie przekracza 40 stopni Celsjusza. Doskonale nadaje się również jako dodatek do płatków śniadaniowych, urozmaici owsianki i zdrowe desery. Osobom dorosłym zaleca się przyjmowane od Jak przechowywać makowiec? Makowiec tradycyjnie przygotowywany jest na święta. Wiele osób chciałoby zacząć przygotowania świąteczne wcześniej i w związku z tym zastanawiają się nad tym, jak długo można przechowywać makowiec. Masa makowa, ze względu na swój skład, nie jest zbyt trwała. Jak przechowywać makowiec po upieczeniu? Należy raz dziennie dobrze wstrząsnąć słoiczkiem. Uwaga na plamy z propolisu – można je usunąć tylko czystym spirytusem. Na chore gardło, infekcje gardła, anginę ropną i wszelkie inne cięższe choroby świetnie sprawdza się mieszanka miodu z dodatkiem propolisu, który należy dobrze wymieszać i jeść powili, ssąc kilka razy Jak długo można przechowywać ugotowanego kurczaka w lodówce przed odgrzaniem? Trzymaj ugotowanego kurczaka/indyka z dala od surowego mięsa i zużyj go w ciągu dwóch dni. Można go jeść na zimno w kanapkach lub sałatkach lub odgrzewać do upieczenia – może w curry, zapiekance lub zupie. (Pamiętaj, aby podgrzać go tylko raz). Surowe pierogi można przechowywać w zamrażarce nawet przez cztery miesiące. Gdy tylko najdzie nas ochota na to pyszne danie, wystarczy wyjąć pierogi z zamrażalnika i jeszcze zimne wrzucić na wrzącą wodę. Jeśli chcemy podgrzać pierogi na patelni, najpierw należy je rozmrozić. Site De Rencontre France Etats Unis. Pierzga – stosowanie Zastanawia cię, kiedy stosuje się pierzgę? Poleca się ją przyjmować w leczeniu wątroby, zatruciach pokarmowych oraz problemach z żołądkiem, jelitami (także w zaparciach i w czasie biegunki). Wspomaga leczenie chorób układu nerwowego, a także ułatwia proces wychodzenia z choroby alkoholowej i ze stanów depresyjnych. Możesz ją przyjmować w braku apetytu oraz w anemii. W przezwyciężaniu notorycznego zmęczenia także z pomocą idzie pierzga. Zastosowanie tego produktu pszczelego jest szerokie, bezpieczne i wspierające funkcjonowanie organizmu człowieka. Pierzga pszczela – jak stosować, by wspomóc organizm na co dzień?Łyżkę pierzgi zalej połową szklanki letniej wody i odstaw na kilka godzin, a najlepiej na noc. Wypij na czczo. Możesz też około 30 gram dziennie, czyli jedną łyżkę stołową (porcja dla osoby dorosłej), dodać do jogurtu albo przestudzonej herbaty. Spróbuj żuć grudki pierzgi samodzielnie. Powoli je rozgryzaj, a potem połykaj. Porcja dla dziecka to od 5 do 10 gram dziennie. Pierzga a odchudzanie – czy to się łączy, czy wyklucza?Czy na odchudzanie dobra jest pierzga? Jak stosować pierzgę, by schudnąć? Te pytania zadają sobie i kobiety, i mężczyźni. Wszyscy, którzy są zainteresowani „zdrowym chudnięciem”. A my odpowiadamy: tak, pierzga wspiera odchudzanie. Działa w tym zakresie wielotorowo:- ułatwia pracę jelit i reguluje częstość wypróżnień; - wspiera proces przemiany materii, przyspiesza metabolizm;- zmniejsza apetyt, więc zapominasz o podjadaniu między posiłkami;- zapobiega przekształcaniu się węglowodanów prostych w tłuszcz; - pomaga spalać kalorie z węglowodanów, bo zawiera lecytynę. Pierzga – jak stosować, by schudnąć? W procesie odchudzania stosuj pierzgę tak samo, jak doradzaliśmy w akapicie poprzedzającym sekcję o odchudzaniu. Nie przekraczaj zaleconej dawki (1 łyżka stołowa dziennie dla osoby dorosłej). Jakie są przeciwwskazania do stosowania pierzgi?Wiele produktów pochodzenia pszczelego uczula, także pierzga. Skutki uboczne jej stosowania widać jednak wyłącznie u alergików wrażliwych na produkty pszczele. Poza tą grupą odbiorców jest to pokarm absolutnie bezpieczny, nie powodujący żadnych skutków ubocznych. Aby wykluczyć uczulenie na pierzgę, zażyj najpierw jej małą ilość i odczekaj kilka godzin przed przyjęciem kolejnej porcji. Zachowaj szczególną ostrożność, gdy masz alergię na pyłki kwiatów. Powinniśmy doskonale zdawać sobie sprawę z tego , że nieodzownym warunkiem pełnego rozwoju i uzyskania odpowiedniej siły rodziny pszczelej jest duży zapas pokarmu węglowodanowego (miodu) oraz białkowego (pierzga). Białka pyłków kwiatowych są jednym z najważniejszych związków pokarmowych, a których organizm pszczoły , jak również zresztą i innych zwierząt, nie jest w stanie syntetyzować. Rozłożone, w przewodzie pokarmowym, do najprostszych elementów – aminokwasów- stanowią niezbędny surowiec do budowy białek własnego organizmu. Pyłki roślinne poza aminokwasami są bogate w witaminy, enzymy oraz substancje hormonalne i sole mineralne. Pierzga to pyłek kwiatowy zmieszany z miodem i wydzieliną gruczołów ślinowych pszczoły. Zebrany, w postaci obnóży, zostaje dokładnie ubity w komórkach plastra i pokryty z wierzchu warstewką miodu, w celu zabezpieczenia go przed dostępem powietrza. W temperaturze gniazda i beztlenowych warunkach poddany jest fermentacji pod wpływem bakterii kwasu mlekowego. To go konserwuje i czyni łatwostrawnym. W ten sposób powstaje bardzo pożywna kiszonka białkowa. Ma ona olbrzymie znaczenie jako główny pokarm budulcowy dla pszczół dorosłych, jednak przede wszystkim niezbędny dla czerwiu. Pierzgę w stosunku do pyłku kwiatowego, zbieranego przez pszczoły, można porównać do zasklepionego dojrzałego miodu w stosunku do nektaru. Zarówno pyłek jak i nektar są tylko surowcami poddawanymi przez pszczoły wielu skomplikowanym zabiegom przetwórczym aby mogły stać się pełnowartościowymi produktami. Pod wpływem enzymów ze śliny pszczoły oraz bakterii kwasu mlekowego zachodzą przemiany chemiczne zawartych w pyłku węglowodanów, białek i tłuszczów. W pierzdze jest duża zawartość kwasu mlekowego – ponad 3 % oraz witaminy K. zawiera o0na więcej peptydów i wolnych aminokwasów aniżeli pyłek. Jej białko jest bardziej aktywne biologicznie i znacznie łatwiej przyswajalne. Ten zakonserwowany pokarm białkowy pszczół ma dużą ilość witamin, składników mineralnych i substancji biotycznych, a wysoka zawartość węglowodanów i kwasu mlekowego znacznie nie pozwala na rozwój pleśni i bakterii gnilnych. Pierzga stanowi decydujący czynnik w rozwoju rodziny pszczelej przede wszystkim w okresie wczesnowiosennym oraz w sierpniu. Brak pyłku w okolicy pasieki stwarza bardzo niekorzystne warunki dla rodzin pszczelich. Niedobór pierzgi powoduje zmniejszenie odporności pszczół na choroby. Od niej zależy rozwój i długość życia pszczół oraz ichy zdolność do pracy. Ma ona o wiele korzystniejsze oddziaływanie na organizm pszczół niż pyłek; stanowiąc mieszaninę pyłków z różnych roślin. Na większy dopływ pyłku możemy liczyć w czasie kwitnienia mniszka lekarskiego, rzepaku, nawłoci czy wrzosu. Większość pyłku pszczoły składają w plastrach przylegających bezpośrednio do czerwiu oraz w plastrach zamykających właściwe gniazdo – rodnię. Pozyskiwać pierzgę możemy zarówno na potrzeby rodzin pszczelich jak i w celu spożywania jej przez ludzi. Na terenach bogatych w pożytki pyłkowe pozyskanie 3 – 4 plastrów z pierzgą nie przedstawia większych trudności. Do pozyskiwania pierzgi powinniśmy używać plastrów jasnych. Takie plastry wstawiamy do gniazda jako ostatnie lub jako pierwsze za kratą odgrodową. Pozyskane plastry z pierzgą, po odpowiednim zabezpieczeniu, możemy przechowywać przez dłuższy czas. Duże ilości pierzgi powinniśmy pozyskiwać w okresach występowania szczególnie obfitych pożytków pyłkowych (mniszek, rzepak, nawłoć, wrzos). W czasie kwitnienia tych roślin pozyskiwanie plastrów z pierzgą odbywa się bez uszczerbku dla zaopatrzenia rodziny pszczelej w pokarm pyłkowy nawet w okresie wzmożonego czerwienia. Pierzgę powinniśmy pozyskiwać też z plastrów , które przeznaczamy do przetopienia. Jako narzędzia, w tym celu, możemy używać odsklepiacza widelcowego z odpowiednio wygiętymi kolcami w odległości 15 mm od końca lub zwykłego widelca. Górne części komórek plastra ścinamy ostrym nożem do powierzchni pierzgi, którą zdrapujemy aż do węzy pociągając widelcem z góry na dół. Następnie powtarzamy ten zabieg po odwróceniu plastra na drugą stronę. Uzyskaną pierzgę wraz z pokruszonymi resztkami komórek plastra zwilżamy płynnym miodem. Na 1 kg pierzgi dajemy 25 – 30 dag płynnego miodu i mielemy w maszynce do mięsa. Uzyskaną mieszaninę ponownie rozrzedzamy miodem tak by zawierała 20 – 25 % pierzgi. Potem dokładnie ją rozcieramy aż do uzyskania jednolitej, półpłynnej masy i wlewamy do dość wysokiego naczynia w celu sklarowania. Po około 2 tygodniach wszystkie lekkie części (resztki komórek plastra) wypływają na powierzchnię. Zbieramy je i dajemy pszczołom do osuszenia. Po dokładnym wybraniu resztek pierzgi i miodu pozostałość dajemy do topiarki słonecznej. Mieszaninę (pierzga + miód) rozlewamy do 0,5 litrowych słoików i po hermetycznym zamknięciu przechowujemy w chłodnym miejscu. Z jednego plastra możemy pozyskać ponad 1,5 kg pierzgi. Możemy też pozyskiwać pierzgę z wykrawanych części plastrów zawierających ten produkt. Po oddzieleniu jej od węzy , przez zrywanie nad miską, przenosimy do emaliowanego naczynia i po dodaniu niewielkiej ilości płynnego miodu ubijamy i zalewamy jej powierzchnię miodem. Tak przygotowaną używamy do podkarmiania rodzin pszczelich wczesną wiosną. Pozwoli to nam dobrze przygotować rodziny do wykorzystania wczesnych pożytków jak też w czasie wychowu matek. Jeśli mamy zamiar wykorzystać pierzgę jako białkowo-witaminową odżywkę z zawartością soli mineralnych i innych cennych składników, musimy ją poddać odpowiedniemu przygotowaniu do spożycia. Mieszankę pierzgowo-miodową robimy w stosunku 1:4, na 20 dag pierzgi dajemy 80 dag miodu. Przy pomocy okrągłej , krótkiej pałki z twardego drewna, rozcieramy pierzgę w glinianej donicy (makutrze). Po dodaniu odpowiedniej ilości płynnego miodu ponawiamy proces rozcierania aż do uzyskania gęstej, jedno0litej masy. Następnie przecieramy ją drewnianą łopatką, przez gęste sito (najlepiej włosiane). Pozostałość z sita dajemy pszczołom. Uzyskaną mieszankę przekładamy do słoików 0,25-o,5 l i przetrzymujemy w pomieszczeniu o temperaturze zbliżonej do temperatury gniazda pszczelego. Po upływie kilkunastu godzin na powierzchni utworzy się kożuch grubości około 2 cm złożony z resztek komórek plastra. Następnie przenosimy słoik ido chłodniejszego pomieszczenia a po upływie kilku dni usuwamy kożuch, który dajemy pszczołom. Pozostaje czysta mieszanka. Możemy ją używać rano na czczo i wieczorem przed snem, po łyżeczce, popijając mlekiem lub herbatą. Dzieciom dajemy dawkę zmniejszoną o połowę. Bogdan Piekarz Zapraszamy na forum dyskusyjne pszczelarzy: Pierzga jest to pyłek kwiatowy, zebrany przez pszczołę miodną, zmieszany z miodem oraz enzymami i kwasami trawiennymi, złożony w ramkach plastra pszczelego. W warunkach środowiska gniazda pszczelego jest poddany fermentacji mlekowej, która sprawia, że ona jest łatwiej przyswajalna przez organizm. Fermentacja sprawia, że pierzgę można długo przechowywać. Białko rozpada się na peptydy i aminokwasy. Spożywcza, profilaktyczna i lecznicza wartość pierzgi jest znacznie większa niż pyłku kwiatowego ze względu na bogatszy skład, proces konserwacji oraz łatwą zawiera dużo białka, cukru, kwasu mlekowego, witaminy: A, B1, B2, B12, C, PP, E, D, K, H, makroelementy: P, S, CI, K, Ca, Na, mikroelementy: Mg, Fe, Cu, Zn, Co, Mo, Se, Cr, Ni, Si, enzymy: inwertaza, kataliza, pepsyna, trypsyna, lipaza, podobnie jak pyłek kwiatowy, posiada właściwości odżywcze, antybakteryjne i polecana jest w leczeniu stanów chorobowych jelit, chorobie nadciśnieniowej, braku łaknienia, stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego, chorobach układu dobre efekty daje podawanie pierzgi przy schorzeniach wieku starczego, łuszczycy i problemach skuteczna w walce z przerostem gruczołu krokowego. Systematyczne podawanie zapobiega lub łagodzi skutki choroby (prostaty). W mieszaninie z miodem wywołuje istotnie większą skuteczność ze względu na enzymatyczną aktywność miodu Praktycznie po 2 łyżeczki dziennie, rano na czczo i wieczorem przed snem. Najlepiej rozpuścić w płynie np. wodzie, herbacie lub w miodzie w stosunku 1:1. Pierzga to naturalny środek wytwarzany przez pszczoły. Cechuje go zawartość wielu cennych składników odżywczych, które mają pozytywny wpływ na zdrowie. Produkt ułatwia leczenie różnych schorzeń i jednocześnie poprawia wygląd skóry. Stosowanie pierzgi jest bardzo łatwe i nie wywołuje żadnych skutków ubocznych. Jakie właściwości ma pierzga? spis treści 1. Co to jest pierzga? 2. Skład pierzgi 3. Dawkowanie pierzgi 4. Stosowanie pierzgi 5. Przeciwwskazania 6. Właściwości lecznicze pierzgi 7. Zastosowanie pierzgi w kosmetyce 8. Ile kosztuje pierzga? rozwiń 1. Co to jest pierzga? Pierzga pszczela to pyłek kwiatowy składany do komórki plastra, zmieszany ze śliną i miodem. Masa jest starannie zlepiona, zalana miodem i woskiem. Zobacz film: "Miejskie pasieki" Bez dostępu powietrza pierzga ulega fermentacji mlekowej, co działa na nią konserwująco i sprawia, że staje się łatwiej przyswajalna niż sam pyłek. Wokół każdego ziarenka znajduje się otoczka, która jest rozpuszczana podczas fermentacji. To dzięki temu przyswajalność witamin wzrasta kilkukrotnie. Zapas pierzgi w ulu jest niezastąpionym pokarmem dla pszczół, który nie ulega rozwojowi pleśni i bakterii gnilnych. Może być przechowywany przez długi czas bez obawy o utratę cennych właściwości. Pszczela rodzina zjada od 15 do 45 kilogramów pierzgi rocznie. Znaczną część spożywają 3-6 tygodniowe owady, które karmią larwy i tworzą mleczko pszczele. Wykazano, że niedobór pierzgi jest odpowiedzialny za spadek odporności pszczół. Ponadto, te odżywiane samym pyłkiem żyją znacznie krócej. W porównaniu z pyłkiem, pierzga zawiera mniej białka (12%) i tłuszczu (66%), zamiast tego więcej cukrów (o 60%) i innych substancji. To źródło witaminy K i kwasu mlekowego. Zawiera również znacznie większą ilość peptydów i wolnych aminokwasów. Pierzga jest trudna do pozyskiwania, ponieważ musi być zbierana ręcznie. Uzyskanie dużych ilości jest bardzo trudne techniczne, więc często w produktach znajduje się sztucznie tworzona pierzga. 2. Skład pierzgi Pierzga zawiera wiele dobroczynnych składników, które pozytywnie wpływają na stan zdrowia i samopoczucie. Jakością przewyższa tak cenne produkty, jak mięso wołowe czy wieprzowe. W jej składzie znajduje się: witamina A, witamina B1, witamina B2, witamina B3, witamina B6, witamina C, witamina PP, witamina E, witamina D, witamina H, witamina K, witamina B12, żelazo, fosfor, potas, miedź, sód, magnez, cynk, selen, chrom, nikiel, krzem, enzymy: inwertaza, kataliza, pepsyna, trypsyna, lipaza, laktaza. 3. Dawkowanie pierzgi Pierzga często jest stosowana w celu wzmocnienia organizmu oraz zaspokojenia zapotrzebowania na witaminy. Dzieci w wieku 3-12 lat powinny spożywać 10-15 gramów dziennie, natomiast dzieci powyżej 12 lat i dorośli - 20-30 gramów na dobę. Najlepiej spożywać ją dwa razy dziennie - rano na czczo i wieczorem przed snem. Można zażywać ją również trzy razy dziennie, 1-2 godziny po posiłku. Kuracja lecznicza pierzgą powinna trwać co najmniej kilka miesięcy. Warto jednak przed stosowaniem naturalnych metod poradzić się lekarza. Jest to szczególnie konieczne w przypadku kobiet w ciąży, dzieci poniżej 3. roku życia, młodzieży w okresie rozwoju oraz kobiet w czasie menopauzy. Według zachodniej literatury zwiększenie dawkowania pierzgi do 4 łyżeczek dziennie jest zalecane po kuracji antybiotykiem, ludziom starszym, osobom intensywnie trenującym i osobom wycieńczonych nerwowo. Kurację pierzgą najlepiej przeprowadzać dwa razy w roku przez 30-60 dni, najlepiej w czasie wiosny i jesieni. Przerwa powinna wynosić trzy miesiące. 4. Stosowanie pierzgi Pierzgę można stosować na wiele różnych sposobów, ponieważ w smaku nie różni się znacząco od miodu. Można po prostu zjeść odpowiednią ilość produktu lub rozpuścić ziarenka w filiżance z wodą, sokiem, mlekiem lub miodem. Ważne, by płyn nie był gorący, temperatura powyżej 40 stopni Celsjusza dezaktywuje większość wartości odżywczych. Pierzgę można również zalać wieczorem i wypić dopiero rano. Osoby żywione sztucznie mogą wprowadzać do żołądka lub jelit pierzgę rozpuszczoną w wodzie. Kurację można też łączyć z zażywaniem leków farmaceutycznych. 5. Przeciwwskazania Pierzga pszczela to substancja, która jest bardzo dobrze tolerowana przez organizm i nie wywołuje żadnych skutków ubocznych. Wyjątkiem jest uczulenie na produkty pszczele, w takiej sytuacji stosowanie produktu nie jest zalecane, ponieważ może wystąpić reakcja alergiczna. Pierzga nie powinna być również zażywana w nadmiarze, ponieważ przyczynia się do przybierania na wadze ze względu na wysoką zawartość cukru. 6. Właściwości lecznicze pierzgi Lecznicze możliwości pierzgi są ogromne, mimo że nie jest to produkt dostępny na receptę. Do jej najcenniejszych właściwości należy: regeneracja organizmu po operacji, regeneracja organizmu po zawale serca, regeneracja organizmu po kuracji antybiotykiem, regeneracja organizmu po intensywnym treningu, wzmocnienie organizmu, stymulacja układu nerwowego, wspomaganie układu pokarmowego (wrzody żołądka, zaparcia, biegunka, zapobieganie infekcjom, zaspokajanie zapotrzebowania na witaminy, wzmocnienie odporności organizmu, działanie antybakteryjne, poprawa apetytu. Pierzga wspiera walkę z wieloma chorobami i schorzeniami, takimi jak: anemia, choroby jelit, nadciśnienie, choroby skóry (zwłaszcza łuszczyca), nowotwór, stan zapalny jamy ustnej, gardła i przełyku, dolegliwości trawienne, zaburzenia przemiany materii, choroby żołądka, zaparcia, choroby wątroby, choroby pęcherzyka żółciowego i trzustki, cukrzyca, dna moczanowa, przerost prostaty, choroby nerek, katar sienny, astma, reumatoidalne zapalenie stawów, depresja, choroby immunologiczne, schorzenia wieku starczego, problemy ze wzrokiem, ogólne osłabienie, menopauza. Pierzga chroni wątrobę, stabilizuje jej pracę i zmniejsza poziom bilirubiny. Świetnie działa w przypadku ostrego i przewlekłego zapalenia wątroby oraz uszkodzeń narządu. Produkt umożliwia zahamowanie procesu zapalnego, martwicy i stłuszczenie komórek. Ponadto, pobudza organizm do tworzenia hemoglobiny i czerwonych ciałek. Pierzga pszczela ulepsza funkcjonowanie błony śluzowej żołądka, wspiera metabolizm i proces trawienia. Jednocześnie zapobiega nadwadze i niedowadze. Produkt zawiera antybiotyki, hamujące rozwój bakterii, który skutecznie wspomaga walkę z zakażeniami bakteryjnymi i wirusowymi. Ze względu na wysoką zawartość biopierwiastków i witamin pierzga wzmacnia system odpornościowy. Jednocześnie zmniejsza ryzyko zachorowania z niedoboru bioelementów, skażenia powietrza, wody i pokarmu. Pierzga może pomóc również w zaburzeniach wzrostu, dolegliwościach związanych z klimakterium, wypadaniu włosów oraz łamaniu się paznokci. Zmniejsza stężenie cholesterolu i rozwój miażdżycy. Wspiera ośrodkowy układ nerwowy, zmniejsza napięcie nerwowe i pobudzenie. Jednocześnie poprawia samopoczucie i uspokaja. Doceniają ją szczególnie chorzy, który cierpią na zaburzenia starcze, nerwicę lub stany wyczerpania psychicznego. Pierzga wspomaga również działanie antydepresantów, co umożliwia zmniejszenie ich dawkowania. Pierzga poprawie ukrwienie tkanki nerwowej, koncentrację i pamięć. Niweluje skutki procesu starzenia się organizmu i sprzyja długowieczności. Produkt wspiera leczenie chorób oczu, takich jak zapalenie siatkówki, rogówki i spojówek. Odpowiada także za poprawę ostrości widzenia i zmniejsza pogłębianie się wady wzroku. Po pierzgę pszczelą warto sięgnąć również w przypadku choroby alkoholowej, ponieważ skutecznie uzupełnia niedobory składników mineralnych. Zmniejsza też intensywność dolegliwości po odstawieniu napojów wysokoprocentowych. Jest stosowana przez niektóre osoby do leczenia cukrzycy, ponieważ pobudza wydzielanie insuliny. Doceniają ją również osoby, narzekające na ból mięśni i kręgosłupa, chroniczne zmęczenie, dysleksję, jadłowstręt psychiczny, osłabienie popędu i niepłodność. Pierzga jest pomocna również w przypadku łysienia, siwienia, nadczynności tarczycy, szkarlatyny, przerostu prostaty oraz zapalenia zatok. 7. Zastosowanie pierzgi w kosmetyce Pierzga pszczela ze względu na wysoką zawartość kwasu L-mlekowego stabilizuje odnowę komórkową skóry i usuwa zrogowaciałe komórki. Jest odpowiedzialna za poprawę struktury i kolorytu skóry. Kwas mlekowy sprawia, że skóra lepiej wchłania składniki zawarte w kremach, nie traci wody i dłużej utrzymuje nawilżenie. Tworzy większe ilości kolagenu, który zwiększa grubość cery, wygładza mniejsze zmarszczki i ujędrnia. Pierzga sprawia, że znika problem z zablokowanymi porami, ogniska zapalne, wypryski i zaskórniki. Obecna w składzie witamina K naprawia uszkodzenia naczyń krwionośnych, redukuje cienie pod oczami i podskórne wylewy. Na rynku obecnie nie ma kremów z witaminą K, ponieważ wywoływały reakcje alergiczne. Obecnie najlepszych sposobem jest uzupełnianie tej substancji za pomocą diety, na przykład poprzez spożywanie pierzgi i pietruszki. Pierzga pszczela świetnie działa stosowana bezpośrednio na skórę, jako składnik domowych maseczek. Można ją traktować jako lepszy zamiennik miodu w kosmetykach. 8. Ile kosztuje pierzga? Pierzga wymaga ręcznego zbierania, dlatego jej cena jest wysoka. Produkt można znaleźć jedynie w punktach ze zdrową żywnością i w sklepach internetowych. Cena kilograma pierzgi wynosi 200-300 złotych. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy O doskonałych właściwościach miodu nie trzeba nikogo przekonywać. Wiele jednak osób nie wie, że ul skrywa również inne skarby. Pierzga, miód pszczeli i pyłek kwiatowy to substancje, które nie tylko bardzo dobrze wzmacniają odporność, ale również wspomagają leczenie wielu dolegliwości. Cenna pierzga Pierzga to pyłek kwiatowy, który zmieszany jest z miodem oraz enzymami i kwasami trawiennymi pszczoły miodnej. Składany jest on w ramkach plastra pszczelego, gdzie w środowisku gniazda poddawany jest fermentacji mlekowej wywołanej przez pałeczki Lactobacillus. Pierzgę można długo przechowywać, bo w trakcie fermentacji białka pyłku rozpadają się do postaci peptydów i aminokwasów, zwiększa się zawartość cukrów prostych, powstają także liczne ilości kwasu mlekowego. Te wszystkie procesy zabezpieczają produkt na długi czas. Pierzga jest ponadto niezwykle łatwo przyswajalna przez organizm człowieka. Ma ponadto niezwykle imponujący skład. Zawiera dużo białka, cukru, kwasu mlekowego, witamin (A, B1, B2, B12, C, PP, E, D, K, H) oraz makro- i mikroelementów, fosfor, potas, wapń, sód, magnez, żelazo, cynk. Liczne w tym produkcie są również enzymy ( inwertaza, katalaza, lipaza, laktaza). Ma ponadto właściwości odżywcze, antybakteryjne i wzmacniające. Pierzgę można stosować profilaktycznie (najczęściej po dwie łyżeczki dziennie – rano i wieczorem). Wspomaga też leczenie wielu chorób i dolegliwości. Kiedy warto stosować pierzgę? Po pierzgę warto sięgać w stanach depresyjnych, w czasie dużego stresu i obciążenia psychicznego (związanego np. z przemęczeniem), gdy intensywnie pracujemy umysłowo (tego rodzaju pyłek kwiatowy poprawia zdolność koncentracji i twórczego myślenia), w zaburzeniach krążenia obwodowego, w schorzeniach gruczołu krokowego (prostaty) i w chorobie niedokrwiennej serca, w problemach ze wzrokiem, w celu obniżenia cholesterolu. Pierzga ze względu na jej łatwą przyswajalność dobrze reguluje przemianę materii, dlatego też doskonale działa, gdy dochodzi do zaburzeń przewodu pokarmowego (np. biegunki), w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Wykazano również jej pozytywne działanie w przypadku chorób skóry (w tym łuszczycy). Jak stosować pierzgę? Warto stosować pierzgę jako codzienną kurację profilaktyczną. Zapewnimy sobie tym samym wzmocnienie i regenerację organizmu, zwłaszcza jeśli w ostatnim czasie chorowaliśmy, mieliśmy operację lub zabieg, czujemy się nieustannie zmęczeni i nerwowi lub gdy badanie krwi wykazało niedobory witamin lub składników mineralnych. Warto podawać ją dzieciom i osobom starszym. Ograniczeniem w spożyciu pierzgi jest alergia na produkty pszczele. Pierzgę najlepiej kupować w pasiekach lub w sklepach z żywnością eko. Nie jest to produkt tani, proces jej pozyskiwania jest niezwykle czasochłonny. Spożywa się ją bezpośrednio ze słoika, dokładnie gryząc. Można też rozpuścić ją w przegotowanej wodzie lub mleku. Dostępna jest również pierzga z miodem pszczelim, i to połączenie jest niezwykle wartościowe – oba produkty wzmacniają swoje właściwości. Sprawdź najtańsze oferty na pierzgę EKO Propolis – antybiotyk XXI wieku Propolis to potocznie nazywany kit pszczeli, będący mieszanką substancji żywicznych wydzielonych przez pączki drzew oraz balsamu pyłkowego, jaki wytwarzany jest w organizmie pszczół z pyłu kwiatowego. Tę substancję poddano licznym badaniom, w czasie których wyodrębniono blisko 300 składników, a wśród nich: substancje lipidowe i woskowe, biopierwiastki, witaminy, związki białkowe, estrogeny aromatyczne, kwasy fenolowe. Kiedy stosować propolis? Dobrze jest sięgać po propolis w okresie jesienno-zimowym, by ustrzec się przed przeziębieniami i grypą, a dodatkowo wzmocnić odporność. Dowiedziono również jego skuteczności w leczeniu schorzeń układu pokarmowego ( choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy). Substancja ta bardzo dobrze radzi sobie również z problemami stomatologicznymi, np. zapalenie jamy ustnej, nadżerka, pleśniawki, afty, zapalenie dziąseł, paradontoza, ból zęba. Kit pszczeli to także lekarstwo stosowane w przypadku odmrożeń, oparzeń, owrzodzeń i odleżyn, ale również środek radzący sobie z wszelkiego rodzaju dermatozami (ma działanie przecigrzybiczne i przeciwbakteryjne). Jego zastosowanie przyspiesza gojenie się ran, uszkodzeń skóry i błon śluzowych, a także regeneruje tkankę, zapobiegając zakażeniom. W domowych warunkach można przygotować wyciąg etanolowy z propolisu oraz maść propolisową. Kit pszczeli dostępny jest w formie grudek lub proszku, można również kupić gotowe produkty, których podstawowym składnikiem jest propolis (sprzedawane są w postaci pudrów, maści, tabletek, czopków, wyciągów spirytusowych, aerozoli, granulatów). Należy pamiętać, że choć propolis jest niezwykle cennym produktem pszczelim, jest również środkiem silnie alergizującym. Zawiera wiele alergenów (badacze zidentyfikowali blisko 30 składników kitu pszczelego, które uznane są za substancje uczulające) i z pewnością nie powinny po niego sięgać osoby z alergią na produkty pszczele. Częściej do reakcji alergicznych dochodzi w przypadku miejscowego stosowania propolisu (wyprysk kontaktowy), rzadziej – przy doustnej terapii. Eliksir młodości – przez wielu tak nazywany – jest substancją niezwykle odżywczą. Dowodzi tego fakt, iż królowa matka karmiona wyłącznie mleczkiem pszczelim, żyje 40 razy dłużej niż reszta pszczół (ich głównym pokarmem jest nektar). W swoim składzie zawiera witaminę C i E oraz witaminy z grupy B, aminokwasy, białka, wapń, żelazo, fosfor oraz wiele innych cennym makro- i mikroelementów. Podobnie jak propolis, mleczko pszczele pomaga w regeneracji organizmu i wzmacnia jego odporność. Koi również nerwy, pozwalając zminimalizować stany depresyjne i rozdrażnienie. Ten suplement diety jest również polecany pacjentom chorującym na nadciśnienie tętnicze, miażdżycę oraz niedokrwistość. Poleca się go również kobietom w ciąży, bo obniża ryzyko poronienia. Jak podawać mleczko pszczele? Mleczko pszczele w smaku jest kwaskowate i raczej mało smaczne. Najlepszą formą jego podania jest trzymanie odpowiedniej ilości mleczka pod językiem przez ok. 5 minut (tyle czasu produkt ten potrzebuje, by się wchłonąć). Warto pamiętać, by nie używać metalowej łyżeczki. Mleczko można połączyć również z miodem, co powinny robić zwłaszcza osoby z chorobami żołądkowymi. Mleczko pszczele powinno być przechowywane w lodówce. Nie odnotowano dotychczas żadnych skutków ubocznych stosowania mleczka pszczelego (nawet przez długi okres czasu). Ten suplement diety może być stosowany równocześnie z innymi lekami, nie wchodzi z nimi w reakcję. Podobnie jak inne wyroby pszczelarskie, nie może być jednak stosowany u osób z alergią na miód. Pierzga, propolis, mleczko pszczele to produkty będące naturalną bombą witaminową. Wzmacniają odporność i mają bardzo dobry wpływ na ogólne samopoczucie, a tego właśnie oczekujemy, kupując w aptekach komercyjne suplementy diety. Może więc warto zwrócić się ku naturze i jej darom? Przeczytaj tekst na temat zalet zdrowotnych miodu.

pierzga jak długo można przechowywać